Programma 2014

WIE HOORT MIJ?!


Concertdata

Entree: 12 euro (met korting: 8 euro)

Door:

Koor 4 Mei-Projekt Groningen, o.l.v. Pieter Kole (dirigent), m.m.v. Martin Grudaj (cello), Olga Karelova (piano) en Tsjisse Ype de Jong (slagwerk)
 

Programma

Het 4 Mei- Projekt brengt in mei 2014 een programma over hedendaagse slavernij en uitbuiting. In het jaar van 150 jaar herdenking van de afschaffing van slavernij, 2013, werden we opgeschrikt door het drama in de kledingfabriek Rana Plaza in Dhaka, Bangladesh. Bij het ineenstorten van het fabrieksgebouw vielen vele slachtoffers. Eenzelfde soort gebeurtenis vond een eeuw geleden plaats in New York, door een brand in een naaiatelier vielen honderden doden.


4MP concert Sint Jacobiparochie 27 april 2014 - foto Jaap Koerts

Wat is er veranderd in een eeuw, behalve dat zo’n drama zich verplaatst heeft van de ene kant naar de andere kant van de wereld? Slavernij en uitbuiting is nog steeds niet uitgebannen. Dat blijkt uit recente schattingen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Op dit moment zijn zo’n 20,9 miljoen mensen gedwongen aan het werk waarvan 880.000 in de EU (Bron: “Der Spiegel”en “De Volkskrant”, 12 oktober 2013).

In 2014 is het 35 jaar geleden dat het koor van het 4 Mei- Projekt haar eerste programma ten gehore bracht over sociaal onrecht. Nog steeds zijn we hier niet over uitgezongen. Door te zingen over misstanden en onrecht vraagt de vereniging, waar het koor een belangrijk onderdeel van is, elk jaar aandacht voor een nieuw onderwerp. Zo worden er al 35 jaar lang onafgebroken elk jaar op en rond 4 mei een aantal concerten gegeven.

Het koor, met begeleiding van piano, cello en slagwerk, zal de volgende stukken ten gehore brengen.
 

Programmaboekje 2014

Flyer 2014 (pdf) (opent in nieuw venster)

Foto-impressie Bangladesh (Jos Huber)

Neruda Requiem Aeternam

Mikis Theodorakis schreef dit stuk na de dood van Pablo Neruda als aanklacht tegen de neergesabelde revolutie van Allende. Juist in Zuid Amerika waar “de aarde nog weeklaagde over de gevolgen van de slavernij”. In de 35 jaar van het 4MP is de Canto General, waar dit stuk deel van uitmaakt, een van de indrukwekkendste programma’s die het koor heeft gezongen.
Vertaling:
Tranen werden vergoten voor het levensonderhoud
Tot slavernij gedwongen Amerika
Tot slavernij gedwongen aarde
Plengen van een zee van tranen
Onze laatste straal licht
Nu geregeerd door dwergen: moederloze aarde

Caligaverunt (1)

Scipione Baroti (1739-1819) schreef dit stuk voor dubbelkoor. De tekst is afkomstig uit de kerkelijke liturgie, de lijdensweg, gebaseerd op oudtestamentische teksten uit Klaagliederen en Job. Nog twee maal zal deze tekst terugkomen in het programma maar dan in latere periodes door andere componisten geschreven. De boodschap die in dit stuk geuit wordt is: “Zie mij”.
Vertaling:
Ik zag niets meer door mijn tranen.
Er is niemand in de buurt die mij kan troosten.
Is er iemand die meer verdriet heeft dan ik?
Iedereen die langs loopt: Sta stil en kijk naar mij

Zing!

Deze tekst van Maurice Fanon uit 1972 is in 1997 vertaald door Willem Wilmink. De muziek is gecomponeerd door Gerard Jouannest. In 2011 is hier een arrangement van gemaakt voor solozang, basklarinet en slagwerk door J. Fossell.
Frank Deiman heeft er een koorbewerking van gemaakt. In “Zing!” wordt een oproep gedaan om je te uiten tegen misstanden. Al gaat de hele wereld naar de sodemieter, sta op en zing! Zing tegen het onrecht dat de wereld, en jou, door jou, wordt aangedaan. Ook in de wereld van slavernij geeft het zingen van liederen verbondenheid en behoud van identiteit. Het geeft hoop en kracht om door te gaan: Zing, als je adem hebt, jongen, zing!

Caligaverunt (2)

De tweede Caligaverunt die gezongen wordt is van Michael Haydn (1737-1806). Een stuk voor 4-stemmig koor.

Mayn Rue-plats

Morris Rosenfeld schreef dit stuk naar aanleiding van een grote brand in een naaiatelier in New York in 1911. De werknemers, arme Joodse en Italiaanse immigranten, kwamen om doordat alle uitgangen op slot zaten. De mensen die niet uit de ramen sprongen gingen maar op hun werkplek zitten om daar te sterven. Een voorbeeld van een gedwongen werksituatie waarbij de arbeiders in feite opgesloten zaten en moesten doorwerken tot ze er bijna bij neer vielen.
Dirigent Pieter Kole heeft voor dit stuk een arrangement geschreven.

Ejder ich lejg mich schlofn

Hier spreekt de arbeider- in dit geval het kind- zelf. Deze tekst verhaalt over de kinderen die zich bevinden in de naai- ateliers. Ze worden slecht betaald, maken lange dagen onder slechte werkomstandigheden en hebben geen enkele inspraak.Componist onbekend.

Caligaverunt (3)

Deze laatste versie is van en Juozas Naujalis (1869-1933), eveneens een stuk voor 4-stemmig koor.

Bishaash

24 april 2013: ramp in naaiatelier Rana Plaza in Dhaka, Bangladesh, een eeuw na de ramp in New York! Labik Kamal, een componist uit Bangladesh, schrijft een compositie op een tekst over deze gebeurtenis.
De vereniging 4 Mei-Projekt heeft hem gevraagd het stuk te bewerken voor koor, piano, cello en slagwerk. Helaas is het uiteindelijk niet gelukt om gelijktijdig een uitvoering in Bangladesh (door een Bengaals ensemble) voorelkaar te krijgen.


Naar artikel over kledingindustrie in Bangladesh - One World april 2014..

Op 24 april 2014 gaat dit werk in première in de synagoge te Groningen. Het lied verhaalt over de ramp waarvan ruim 1100 mensen het slachtoffer zijn geworden. Ze werden gedwongen het op instorten staande gebouw te betreden en er te werken. Een aanklacht tegen de (te) goedkope kledingproductie en de rol die wij, ook in Nederland, hierin spelen.
Willem de Lange en Pieter Kole hebben het stuk nader bewerkt voor 4-stemmig koor.

Song of Human Rights

Eleanor Roosevelt zei in 1958 bij gelegenheid van de 10e verjaardag van de UVRM (Universele Verklaring van de Rechten van de Mens): “Waar beginnen de universele mensenrechten? Op kleine plaatsen, dicht bij huis – zo dichtbij en zo klein dat ze op geen enkele kaart van de wereld gezien kunnen worden. Maar die plekken zijn de wereld van individuele mensen, de buurt waarin hij wonen, de school die zij bezoeken, de fabriek, boerderij of kantoren waar zij werken. Als deze rechten daar geen betekenis hebben, hebben zij ergens anders weinig betekenis.
” Song of Human Rights is een muzikale bewerking van de Universele Verklaring van de Mensenrechten zoals deze aangenomen is in 1948 door de Verenigde Naties.
Song of Human Rights werd in 1963 gemaakt door de Amerikaanse componist Howard Hanson


Mikis Theodorakis


Pablo Neruda


Willem Wilmink


Frank Deiman


Maurice Fanon


Gérard Jouannest


Michael Haydn


Morris Rosenfeld


Labik Kamal


Willem de Lange


Pieter Kole


Howard Hanson


Juozas Naujalis

 


 

Musici


Martin Grudaj (cello), Olga Karelova (piano) en Tsjisse Ype de Jong (slagwerk)


 

De programmagroep


Programmagroep 2014: Marjolein de Jong, Bea Koerts, Alian Bergsma, Simon Gjaltema, Wim Berg en Kees Schäuikes.

Recencies/aankondigingen

Dagblad vh Noorden

Mede mogelijk gemaakt door